Category: Kenia Tanzania
Dag 14: Karatu
Vanmorgen om 6 uur gewekt door Nicole zodat we kunnen starten met een 6-7-8je. Volgens haar hebben er vannacht hyena’s over het kampterrein gelopen. Of het klopt weten we niet want we hebben heerlijk geslapen. We breken voor de laatste keer onze tenten af. De volgende keer dat we kamperen zijn de tenten al voor ons opgezet. Ook hebben we de truck voor de laatste keer ingeladen na het ontbijt.
Al gamedrivend zijn we naar de gate gereden om van het Seregeti National Park naar het Ngorongoro Conservation Area te rijden. Onderweg nog een leeuw gespot. Hyena’s en Gieren die een Zebra aan het eten zijn en meerdere zandhozen over de ‘oneindige’ vlakte zien gaan. We hebben bij de gate een korte sanitaire stop gemaakt, waarbij we ons verzamelen bij het uitkijkpunt om een laatste blik te kunnen werpen over de vlakte.
Na de gate zijn we doorgereden naar Olduvai Gorge. Olduvai Gorge ofwel Olduvai Kloof wordt ook wel ‘de wieg van de mensheid’ genoemd omdat het één van de belangrijkste archeologische vindplaatsen ter wereld is. Behalve dat men ontdekkingen deed over het verleden van de mensheid, werden ook veel resten van dieren gevonden die reeds lang zijn uitgestorven. Zo werd ontdekt dat het dierenleven in Afrika veel uitgebreider moet zijn geweest. Het museum geeft een helder overzicht over alles wat men te weten is gekomen. Terwijl Ali en Vengay de lunch klaar maken, bezoeken wij het museum.
Na de lunch moet er een groepsfoto worden gemaakt, want nu is iedereen nog aanwezig. Vanaf vanavond zullen we niet meer met deze truck en de jongens Ali en Vengay reizen. De groepsfoto heeft wat voeten in de aarde gehad maar volgens mij is er een hele mooie uitgekomen.
Na de lunch rijden we over de rand van de Ngorongoro krater naar Karatu, dit gebied ziet er erg mooi uit en veel meer begroeiing. Bij de gate van de Ngorongoro krater wordt er even gestopt omdat Wendy moet plassen. Als ze terug komt van de wc vertelt ze dat ze nog een engelse vrouw heeft bevrijdt van de wc. We begrijpen niet helemaal hoe of wat maar toch mooi dat die vrouw nu ook weer verder kan. Tijdens het wachten zingt Ali nog een liedje voor ons. Het klinkt ongeveer zoals dit liedje.
Aan het eind van de middag arriveren we bij Ngorongoro lodge in Karatu. Nadat we al onze eigen spullen uit de truck hebben gehaald nemen we afscheid van onze chauffeur Ali en kok Vengay, zij reizen met de truck weer naar Nairobi om daar met een volgende reis mee te gaan. Vengay heeft erg gelachen om onze groep en had daarom voor iedereen een peen gekocht op de markt. Tevens had hij in ieder gerecht wel peen verwerkt en als hij dat niet gedaan had, dan hadden wij er wel commentaar op.
Voordat we de sleutel van onze lodge hebben krijgen we thee / koffie met popcorn in de bar. Voor het eten nog even op bed gelegen en gedouched. Het eten was uiensoep met een lopend buffet, daarna nog bij de open haard van de bar gezeten voordat we onze lodge op zoeken.
Dag 13: Serengeti Nationaal Park
Vandaag is het vroeg opstaan om 5.30 uur. Om 6.30 uur zitten we in de truck voor onze gamedrive bij zonsopkomst.
We zien veel dieren tijdens deze ochtend gamedrive:
Giraffen met de eerste zonnestralen op hun lichaam, Een groep leeuwen waarbij 2 mannetjes aanwezig zijn. Één mannetjes leeuw ligt bij een boom en een andere staat bij een vrouwtje. Deze leeuw is aan het paren geweest. Dit kunnen we zien aan de uitgeschuurde lies. Het mannetje (bij de boom) zal proberen om het andere mannetje te verslaan. Tijdens de paartijd scheurt de lies en is het mannetje verzwakt. Een ander mannetje zal hem proberen te verslaan en zo ook zijn vrouwtjes te winnen.
We lunchen op de campsite met wentelteefjes. Na de lunch hebben we tijd om te ontspannen. De meesten zitten een boek te lezen of liggen even in de tent. Enkele zijn aan het frisbeeën, maar dit gaat niet zo goed want er wordt een frisbee tegen Silke’s neus gegooid, die rustig zat te lezen.
Na dit incident wordt het tijd om weer op pad te gaan. We gaan naar het het Seronera Visitor Centre. Hier kon je meer informatie krijgen over de Serengeti en de grote migratie van gnoes, zebra’s en gazellen. Tevens is er een film te zien over de trek. Serengeti National Park beslaat een oppervlakkte van 14.763 km2, een gebied vergelijkbaar met Noord-Ierland. Het volledige Serengeti-ecosysteem strekt zich uit over een veel grotere oppervlakte en omvat de Maasai Mara en Ngorongoro Conservation Area, een gebied van wel 25.000 km2 waarin de dieren zich vrij kunnen bewegen.
Op het terras van het Visitor Centre zijn de dwergmangoesten en klipdassen druk op zoek naar verloren etensresten. Wij hebben hier de fooi voor Vengay en Ali verzameld. Martijn heeft een illustratie van een dikdik getekend op iedere envelop. De dikdik van Vangay heeft een koksmuts op en de dikdik voor Ali heeft een stoere tattoo op zijn kont.
Op een gegeven moment werd Nicole ongeduldig dat we moeten vertrekken voor de volgende gamedrive. We rijden meteen naar een aantal bomen waarbij al een aantal safari trucks staan. Bij aankomst weten wij ook waarom Nicole zoveel haast had. Er ligt namelijk een luipaard in de boom te luieren.
Na deze luipaard zijn we serieus verder gegaan met onze gamedrive. Na nog geen 500 meter zien we weer een luipaard lopen deze klimt een acaciaboom in om daar van het uitzicht te genieten. We zien een groep olifanten die vanaf hun waterplaats slurf aan staart verder trekt met in de achtergrond zebra’s die achter elkaar lopen .
Op een gegeven moment rijden we weer langs de bomen waar het luipaard ligt. Nicole vraagt of we weer moeten stoppen maar dit hoeft niet omdat er nu veel meer trucks staan. Daarop zegt ze dat we die safaritrucks met toeristen niet durven te jennen. Dat had Nicole niet moeten zeggen. Op het moment dat onze truck langs de andere trucks rijdt klinkt er uit volle borst “OHHH It’s just a Leopard”. Je had de gezichten van die toeristen moeten zien, niet te filmen.
Op de rest van deze gamedrive hebben we nog een klein gedeelte van de beroemde ‘wildtrek’ gezien. Tijdens de wildtrek (migratie) trekken ongeveer 3 miljoen wildebeesten en 0,5 miljoen zebra’s tegelijkertijd naar een nieuw stuk grond. In feite lopen ze gedurende het jaar rondjes door het park, en zijn daar waar het meeste groen te vinden is. Het is een surrealistisch gezicht, al die dieren, 360 graden om je heen, tot zover het oog reikt. Ook het geluid van duizenden stampende hoeven door het droge gras, het gebries en het gehijg maken een geweldige indruk. Zeker als Ali de motor even uitzet is iedereen muisstil, en hoor je alleen de natuur en geluid van camera’s.
Het bezoek aan de hippopoel is niet zo geweldig. De nijlpaarden waren niet actief, en waren lui aan het dobberen.
Aan het eind van de gamedrive zijn we naar de Seronera Wildlife Lodge gegaan. Hier hebben we op het dakterras genoten van een drankje en de zonsondergang (achter de wolken) over de Serengeti.
In het donker rijden we met de truck terug naar de campsite. Alle lichten moeten uit in de truck, want eigenlijk mogen we op dit tijdstip niet meer door het park rijden. Op de campsite heeft Vengay voor de laatste keer het eten klaar gemaakt, zoete aardappel, koolsalade en rundvlees/karbonade.
Na het eten spreekt Leon een woordje om Vengay en Ali te bedanken voordat Niels en Klaas de jongens hun fooi geven. Maar het blijft toch moeilijk om die zwarten uit elkaar te houden of niet :P. Bij het kampvuur nog nagezeten en liedjes gezonden, de bedoeling was dat je begon met een refrein en dat daarna iedereen meezong met het liedje, alleen jammer dat er altijd wat afhakers zijn. Nadat iedereen 3 keer aan de buurt is geweest, is het weer tijd om de tent op te zoeken.
Dag 12: Serengeti Nationaal Park
Vandaag om half zeven gewekt, opstaan, spullen pakken en tent afbreken. Om half acht ontbijten en een lunchpakket maken. Om 9 uur zitten we in de truck op weg naar Serengeti Nationaal Park. In Musoma stoppen we voor boodschappen en worden er ijsjes gehaald voor diegene die dat willen zo ’s ochtends vroeg. Onderweg is er ook nog een keer gestopt om houtskool te halen langs de kant van de weg.
Voor de middag komen we aan bij de Ndabaka entrance gate van Serengeti National Park. Serengeti is het grootste en meest bekende wildreservaat van Tanzania. Wereldberoemd vanwege de grote verscheidenheid aan wild. De naam Serengeti komt van het Maasai siringet wat zoveel betekent als ‘eindeloze vlakte‘.
Bij de gate moeten we wachten tot Nicole ons heeft aangemeld. Wij kunnen ondertussen gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Niels is erg blij met deze stop want voelt zich ziek. Alle ramen van de truck moeten dicht en dit hebben we geweten. Een truck dat ook staat te wachten heeft zijn raam nog open en een aap haalt het eten eruit. Tijdens het wachten struikelt Wieneke en gaat daardoor door haar rug. Dit ziet er even heel ernstig uit maar na sterke pijnstillers van Marije lukt het om weer in de truck te komen, zodat we de Serengeti in kunnen.
De eerste dieren die wij zien in de Serengeti zijn een groepje gnoe’s en giraffes. Er is zelfs een giraffe dat zijn hoofd bijna in de truck steekt. Het valt ons ook meteen op dat de giraffes (massaii-giraffe) hier een ander vlekken patroon hebben dan in het samburu reservaat. In Samburu reservaat waren net-giraffe.
Bij de lunchplek hebben we de mogelijkheid om te lunchen op een eiland waar je met een loopbrug naar toe gaat. Op deze loopbrug mogen maar 3 personen tegelijk op, zag er allemaal wiebelig uit dus Marijke is maar bij de truck in de schaduw gaan eten samen met nog enkele reisgenoten. Vanaf de loopbrug heb je wel zicht op een krokodil, dat ligt te zonnen.
In de Serengeti is er sprake van een savanne-ecosysteem en brand min. 1 keer per jaar een gedeelte af. De as zorgt voor een vruchtbaar laagje en in de regentijd komt het gras dan weer op. In dit gedeelte groeien alleen acaciabomen, omdat ze een stroperige bast hebben die niet brand.
Nu we wat verder de Serengetie op komen stond ons een leuke verrassing te wachten: De berucht Tse Tse-vlieg vliegt onze truck binnen. Erg irritante beesten, ze steken erg hard. De Tse Tse vlieg is ook erg taai, dus niet eenvoudig met één tik te doden. Het zorgt voor de nodige hilariteit: Al meppend op elkaar met slippers en waarschuwingen schreeuwend (kijk uit! Op je linkerbeen zit er één! Pats! Mis! GRR) zijn de aardig wat kilometers aan ons voorbij gegaan. Bijkomend gevaar van de Tse Tse vlieg is dat door het gif van de vlieg, je lichaam een bepaalde stof gaat aanmaken. Deze stof zorgt voor slapeloosheid. Als je te vaak geprikt wordt (meer dan 2000x) schijnt je lichaam niet meer op te houden met het aanmaken van deze stof. Vandaar de bijnaam ‘Slaapvlieg’. Om wat minder last te hebben van de Tse Tse vliegen hebben ze langs de kant van de weg zwart / blauwe doeken opgehangen want op deze kleur komen deze vliegen op af. Daarom wordt ook geadviseerd liever geen zwarte of blauwe kleding te dragen.
Aan het eind van de middag komen we aan op de campsite Ngiri of Kirawira Camp of Seronera en hebben we onze tenten opgezet. Het eten was vandaag plakkerige pasta. We mogen hier ’s nachts niet onze tent uit. Dus de plasfles moet weer worden klaar gemaakt voor de nacht.
Dag 11: Lake Victoria
We zijn de dag begonnen met half 8, 8 uur, en om half negen stappen we in de boot om een bezoek te brengen aan een van de vissersdorpjes die aan het meer liggen. Onderweg hebben we vele dieren zoals, zeearenden, nijlvaranen, bavianen, aalscholvers, pelikanen, ijsvogels, reigers en marabou’s gezien.
In het vissersdorp worden aasvisjes gedroogd op de rotsen en daarna in pannen meegenomen. De kinderen doen de afwas in het meer, of lopen aan onze hand door het dorp.
Ze laten je niet los, behalve om midden op straat te plassen… Klaas heeft het minder druk. Hij loopt maar met één jongetje aan zijn hand, hij heeft de rest afgeschrikt door boos te kijken wanneer ze ruzie gingen maken. Marijke heeft daarentegen beide handen vol. Net zoals de meeste reisgenoten. Aan het eind van de wandeltocht hebben we voor de kinderen bananen gekocht, die de docenten zullen uitdelen.
Bij terugkomst op de campsite staat onze lunch voor vandaag alweer klaar. Voor vanmiddag staat er niets op het programma dus de meeste zoeken een ligstoel op waar ze de middag doorbrengen met lezen en slapen.
Zwemmen kunnen we hier niet tenzij we een slachtoffer kunnen vinden die ons eerst 15 tot 20 meter het meer in wil dragen. Want in de eerste meters komen larven van de zoetwaterslak voor, die voor Bilharzia (wormziekte) kan zorgen. Er is een groepje die een spelletje Boonanza speelt, de bonen vliegen af en toe in het rond. Klaas en Niels hebben de kascontrole van Kenia gedaan, Nicole je hebt het uitstekend gedaan.
’s Avonds eten we pompoensoep vooraf en daarna aardappels met tilapia vis en salade. Met een drankje nog nagezeten aan het strand.
Dag 10: Tanzania – Musoma
Vandag om 6.15 uur opgestaan, ontbijten en de tassen weer ingepakt zodat we om 7.30 uur richting Kisii rijden. In Kisii brengen we een bezoek aan de soapstonefactory.
Hier zien we hoe het bewerken van de zeepsteen gaat en kunnen we allerlei souvenirs van zeepsteen kopen. We hebben hier weer 2 houders met onderzetters gekocht als souvenir voor de thuisblijvers. Zeepsteen wordt eerst grof bewerkt naar de juiste vorm waarna het gepolijst wordt. In een bak met water worden de stenen met verschillende soorten schuurpapier geschuurd om ze mooi glad te maken. Vervolgens gaan de beelden naar de mensen die ze beschilderen. Het beschilderen gebeurde in dit geval met een watervaste stift of met een kleurbad waarna ze opgepoetst worden met schoensmeer. Hiervan gaan de zeepstenen mooi glimmen. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben zijn we door gereden naar de grensovergang bij Nyabikaye.
Onze paspoorten hadden we al bij Nicole ingeleverd met de ingevulde kaarten om Kenia uit en Tanzania in te komen. Deze kaarten moesten bij het betreffende visum in het paspoort steken. Terwijl Nicole naar de douane gaat met onze paspoorten moesten wij bij de truck blijven. Ondertussen dachten er een paar dat ze wel konden frisbeeën op het terrein maar dat vond een bewaker niet goed. In de truck hadden we net een aantal spellers voor Uno gevonden als Nicole weer terug komt en we dus met de truck Tanzania in kunnen.
In Tanzania moet Nicole ook weer naar de douane in de tussentijd hebben wij er een spelletje van gemaakt om voor zo weinig mogelijk geld een zo groot mogelijk zakje met nootjes te bemachtigen. De nootjes zijn heerlijk dus iedereen wil wel een zakje kopen bij de verkopers. De grens oversteken heeft ongeveer een uurtje geduurd, wat heel erg meeviel. Nicole vertelde dat ze er ook wel eens een halve dag over heeft gedaan.
Inmiddels was het tijd geworden om te lunchen en we zijn dan ook op zoek gegaan naar een plek waar we konden stoppen. Dit is op een open plek bij een rivier /stroompje. Deze plek wordt door verschillende jongens met hun koeien / ossen als waterplaats gebruikt.
In Tanzania wonen ongeveer evenveel mensen als in Kenia, alleen de oppervlakte van Tanzania is 2x zo groot! We zien grote rotspartijen langs de weg, schitterende landschappen! Het lijkt hier veel groenere dan in Kenia. Na ongeveer 130 km rijden we Musoma binnen, een doorvoerhaven voor toeristen die op weg zijn naar de Serengeti.
In Musoma zetten we onze tenten op, op de Tembo Beach Campsite met uitzicht op Lake Victoria. In de truck had Nicole nog gevraagd of ik eventueel in een lodge wou slapen omdat ik niet helemaal lekker was, maar dit was niet het geval. Ik lig liever in mijn eigen slaapzak dan weer in een ander bed. Laurie en Wim hebben wel in een lodge geslapen. Laurie was vanaf vanmorgen ook niet helemaal fit.
Na het tenten opzetten even genoten van de mooie zonsondergang en de enorm dreigende lucht aan de andere kant. Gelukkig zitten de meeste groepsleden op tijd in de bar van de campsite, voordat de bui losbarst. Tijdens de buien zitten wij droog en zonder licht. In de tussentijd probeert Vengay het eten klaar te maken maar dit wil niet echt lukken daarom eten we pas erg laat. Om uiteindelijk 21.30 uur eten we rijst + vleesreepjes + groente leek op een soort nasi. En daarna duikt iedereen zijn tent in.
Dag 9: Theeplantage – Mago Guesthouse
Voor de verandering staat er vandaag weer een 6-7-8-je op het programma. Tijdens het afbreken van de tent hebben we een mooie zonsopkomst boven de Kerio Vallei, wat het vroege opstaan meer dan waard was.
Gestopt voor de lunch bij thee velden, voor het bezoeken en uitleg van de locale bevolking. Op weg naar de thee velden barst er een grote regenbui los, waardoor de rondleiding en uitleg niet doorgaat.. Wij staan met z’n allen te schuilen onder een boom waar Nicole ons wat uitleg geeft over het plukken van de thee. Na de uitleg zijn we aan het zingen met de locale kinderen die aan de overkant van de weg staan (hoofd, schouder, knie en teen) als er opeens een busje stopt, … om ons een lift te geven terug naar de truck??? Nee, om de hele groep op de foto te zetten. Als het weer wat droger is lopen we terug naar de truck waar we snel lunchen voordat de volgende bui losbarst. Na de lunch zijn we verder gereden naar het plaatsje Mago dat iets ten noorden ligt van Kisumu. Onderweg hebben we toch nog theeplukkers aan het werk gezien.
Tegen het einde van de middag komen we aan bij Mago guesthouse waar we vannacht zullen verblijven. In de bus krijgen we een envelop met daarin je kamersleutel. Wij hebben kamer 9. De kamers zijn prachtig met mooie badkamers en heerlijke douches. We krijgen even de tijd om ons op te frissen. Daarna is het tijd voor de rondleiding over het schoolterrein en het bekijken van een aantal leslokalen. Eigenlijk hebben we alleen de metselruimte goed gezien want die was niet op slot (sleutel was er niet van de andere lokalen, die we alleen via een raam hebben we bekeken).
Mago Guesthous is een onderdeel van het Mago Polytechnic School Project, waar jongeren uit de omgeving praktisch geschoold worden in mechanica, houtbewerking, computervaardigheden of naailessen. Op deze manier kunnen ze eventueel als zelfstandig ondernemer aan de slag. Om extra inkomsten te genereren, is besloten om een guesthouse te openen wat verbonden is aan de school. In het guesthouse en het restaurant lopen jongeren stage.
Na de rondleiding is er weer wat tijd voordat we gaan eten. We hebben beide wat op bed gelegen en daarna gedouched.
Met het eten heeft Marijke alleen wat bouillon en brood gehad omdat ze zich niet lekker voelt. De anderen hebben een 3 gangen menu gehad. We hebben allemaal ons paspoort met de benodigde papieren bij Nicole ingeleverd, zodat we morgen sneller de grens over kunnen. Tevens het geld dat we omgewisseld willen hebben naar Tanzaniaanse shillingen afgegeven bij Nicole.
Dag 8: Kerio Valley
Vanmorgen mochten we uitslapen tot 7.30 uur. Daarna zijn we gaan ontbijten en begonnen met de ochtend wandeling. Er is keus tussen een (lange)wandeling langs de waterval en vallei en een (korte)wandeling alleen door de vallei. Klaas heeft de lange wandeling gedaan en Marijke de korte.
Samen met Hans, Clarissa, Silke, Wieneke, Marijke en onze gids Pieter zijn we door de Kerio Vallei geweest. Onderweg heeft Pieter van alles vertelt over de bomen en planten. Hierbij gebruikt hij veel Nederlandse woorden, deze heeft Pieter door de jaren heen van andere Nederlandstalige groepen geleerd. Daardoor worden de gesprekken een grappige mengelmoes van Engels en Nederlands. We hebben o.a. een kauwgom- , lijmboom en een vrouwen wasplaats gezien. We hebben avondeten gehaald, sukumu wiki (een spinazie-achtige groente). Daarna zijn we langs een school gelopen, waarbij de kinderen pauze hadden. Er kwamen veel kinderen bij ons kijken. De kinderen vonden het namelijk erg leuk om op de foto gezet te worden en daarna hun eigen foto terug te zien op het schermpje.
Met de middag zijn we weer terug op de campsite waar de was al aan de lijn wappert en een goede lunch voor ons klaar staat. Dit keer zijn het pannenkoeken met stroop of kaas en een salade. Na de lunch kunnen we één voor één bij Nicole de benodigde papieren voor Tanzania invullen zodat dit niet meer hoeft te gebeuren als we overmorgen de grens overgaan. De lijst met drankjes die we uit de koelbox van de truck hebben gepakt moeten we nu ook afrekenen. We hebben deze middag gerelaxte op de camping.
Aan het eind van middag hebben we een rondleiding gehad over de boerderij van Emanuel.
Hij verteld ons onder andere dat hij een waterbron heeft gevonden. Hiervandaan heeft hij een waterleiding gelegd naar zijn boerderij en naar het dorp zodat niet alleen hijzelf maar ook de rest van het dorp beschikt over stromend water.
Vol trots laat Emanuel zijn huis zien wat voorzien is van allerlei luxe zoals zonnepanelen en tv. Tevens heeft hij buiten een overdekte keuken voorzien van een afdruiprek. Het afdruiprek heeft hij ‘ontdekt’ toen hij in Nederland bij een boer was.
Emanuel kan enthousiast vertellen over het ontstaan van zijn boerderij en het verbouwen van zijn groenten. Zo heeft hij paprika geïntroduceerd bij de lokale bevolking, door elke keer als ze groenten bij hem kochten een paprika cadeau te doen met tips om deze groente klaar te maken. Tot de mensen om paprika ging vragen. Nu verkoopt Emanuel ze, naast de papaya’s, paprika, witte kool, bananen.
Tot het eten weer in één van de hutjes gezeten. Tijdens de wandeling door de Kerio Valley toch nog verbrand, dus kon er gesmeerd worden met de aftersun. Het diner is echt Afrikaans. We gaan vandaag met de handen eten. We krijgen Ugali (maïsmeel gekookt tot een deegsubstantie) met sukumu wiki (een spinazie-achtige groente) en gebraden geit.
Na het eten komt Francis, eigenaar van Lenin campsite en vader van Pieter en Emanuel, vertellen over hun campsite. Francis is erg trots op zijn zonen, hoe ze de boerderij en campsite runnen. Nog wat gedronken in de bar en voor het slapen gaan de dranklijst afgerekend.
Dag 7: Nakuru Nationaal Park en Kerio Valley
Vanmorgen om 05.30 uur gewekt, om 6 uur ontbijt en om 6.30 uur zitten we in de truck om te gamedriven in Nakuru Nationaal Park. Tijdens deze gamedrive weer veel dieren gezien; 15 witte neushoorns, zebra’s, giraffes, buffels, wratten zwijn, wilde hond.
Op eens wordt de truck staande gehouden door twee rangers van het park, gelukkig niets ernstigs.
De rangers willen ons er op attenderen dat er aan de rand van het begroeiing een groep zwarte neushoorns stonden. Deze rangers doen onderzoek naar de zwarte neushoorn.
Daarna weer verder met de safari. Hapo Hapo Ali, (stop, stop Ali) want Nicole, Martijn en Klaas meende toch echt dat er een luipaard door de begroeiing liep.
Om 10.00 uur weer terug op de campsite en is het tijd om te brunchen. Na het brunchen spullen inpakken, tenten afbreken, truck inpakken want we gaan weer weg. Vandaag rijden we naar de Kerio Vallei.
Na 2,5 uur rijden wordt er even gestopt voor wat boodschappen en enkele vluchten een hotel in voor een sanitaire stop of een shop voor de nog nodige aankopen. Na een half uurtje rijden stopt de truck voor een viewpoint over de Kerio Valley.
Aan het eind van de middag komen we aan op de Lelin Campsite die door Francis Kiplagat is opgericht. Hier is er de mogelijkheid om in een lodge te slapen (zonder stroom en maar met koud water douche), maar niemand maakt hier gebruik van. Alle tenten worden op de plateau gezet met uitzicht over de vallei.
Op deze campsite was er de mogelijkheid om kleding in te leveren, deze zou dan tegen vergoeding gewassen worden door de plaatselijke bevolking. Op deze manier kunnen de mensen iets bijverdienen. Al snel hadden we verschillende plastic tassen met was klaarstaan.
Tot het eten hebben we met z’n allen bij elkaar in één van de hutjes gezeten dat uitkijkt over de Kerio Vallei, maar ook gedeeltelijk boven de vallei hangt. Het is wel erg vol met zoveel mensen in het hutje, maar ook erg gezellig!
Tussen 19:00 en 23:00 uur was er stroom doordat alleen dan de aggregaat aanstaat. Alle verdeel dozen worden tevoorschijn getoverd zodat de accu’s weer opgeladen konden worden. Om 19.30 uur werd er tomatensoep, aardappelpuree, kool, wortelsaus en worstjes geserveerd. Daarna met een kop thee de sterrenhemel bekeken. Om 21.30 uur vielen onze ogen dicht.
Dag 6: Nakuru Nationaal Park
Om 06.45 uur ging de wekker, eerst allebei gedouched en onze tassen weer ingepakt. Om 7.30 uur zijn we gaan ontbijten in het restaurant. De rekening van gisteravond betaald bij de bar. Daarna de spullen opgehaald uit de kamer en in de truck gezet, zodat we om 9.00 uur konden vertrekken.
Onderweg nog even gestopt bij een viewpoint over Rift Valley. Dit geologisch fenomeen wordt de Great Rift Valley of East Africa genoemd ofwel de Oost-Afrikaanse Slenk. Over een lengte van 6000km van Mozambique tot de Dode Zee, brak miljoenen jaren geleden de aardkorst open, waardoor een 700m diepe kloof overbleef die op bepaalde punten 300km breed is. In Kenia liggen in deze vlakte een hele reeks meren zoals het Nakurumeer.
Bij het viewpoint zijn enkele shops hier hebben we 6 onderzetters in een houder gekocht (500 Keniaanse shilling). De volgende stop is het centrum van Nakuru, hier hebben Nicole, Vengay en Ali boodschappen gedaan. In deze tijd konden wij Nakuru in voor 2 uurtjes. Wij hebben met een stel anderen bij een koffieshop wat gedronken (30 K.sh voor koffie / 25 K.sh voor thee).
Daarna hebben we in een echt fries restaurant gegeten. We hadden een sausage special en een samosage (gehakt in bladerdeeg) special (50 K. Sh. Per special). Daarna zijn we de markt over geweest alleen die was niet zo succes, werden alleen maar vastgeklamd door verkopers. Klaas heeft nog een houten Keniaanse vlag gekocht door deze te ruilen met een plastic exemplaar + 100 Keniaanse shilling, die hij voor het eten had gekocht.
Terug bij de bus moest er nog even gewacht worden omdat de boodschappen nog niet allemaal gehaald waren. Tijdens het wachten werden we lastig gevallen door kinderen die bedelde om geld of mensen die spullen aan ons probeerde te verkopen. Nederlands kunnen deze verkopers ook al. Termen als ‘dit is goedkoper dan bij de Hema’ hebben we in paar minuten vaak gehoord.
Vanuit het centrum zijn we naar de campsite in Nakuru National Park gereden. We mochten nu weer een eigen plekje voor de tent opzoeken, als we maar uitkeken voor de mieren. Na het opzetten van de tenten zijn we gaan gamedriven langs Lake Nakuru.
We zien onze eerst (witte) neushoorn. We zijn onder andere naar Baboon cliff viewpoint gereden. Hier vandaan kijk je uit over Lake Nakuru en alle flamingo’s die in het meer aan het eten zijn. Het uitzicht was schitterend met het roze van de flamingo’s en het blauw van het water.
’s Avonds bij het kampvuur hebben wij penne, kipstukjes, grote stukken groente met championsaus gegeten. Het hout was ’s middags gehaald door een vrouwtje die hiermee geld verdiende. Regelmatig wordt er locale bevolking gevraagd voor klusjes zodat ze daarmee geld kunnen verdienen ipv te bedelen.