Vandaag om half zeven gewekt, opstaan, spullen pakken en tent afbreken. Om half acht ontbijten en een lunchpakket maken. Om 9 uur zitten we in de truck op weg naar Serengeti Nationaal Park. In Musoma stoppen we voor boodschappen en worden er ijsjes gehaald voor diegene die dat willen zo ’s ochtends vroeg. Onderweg is er ook nog een keer gestopt om houtskool te halen langs de kant van de weg.
Voor de middag komen we aan bij de Ndabaka entrance gate van Serengeti National Park. Serengeti is het grootste en meest bekende wildreservaat van Tanzania. Wereldberoemd vanwege de grote verscheidenheid aan wild. De naam Serengeti komt van het Maasai siringet wat zoveel betekent als ‘eindeloze vlakte‘.
Bij de gate moeten we wachten tot Nicole ons heeft aangemeld. Wij kunnen ondertussen gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Niels is erg blij met deze stop want voelt zich ziek. Alle ramen van de truck moeten dicht en dit hebben we geweten. Een truck dat ook staat te wachten heeft zijn raam nog open en een aap haalt het eten eruit. Tijdens het wachten struikelt Wieneke en gaat daardoor door haar rug. Dit ziet er even heel ernstig uit maar na sterke pijnstillers van Marije lukt het om weer in de truck te komen, zodat we de Serengeti in kunnen.
De eerste dieren die wij zien in de Serengeti zijn een groepje gnoe’s en giraffes. Er is zelfs een giraffe dat zijn hoofd bijna in de truck steekt. Het valt ons ook meteen op dat de giraffes (massaii-giraffe) hier een ander vlekken patroon hebben dan in het samburu reservaat. In Samburu reservaat waren net-giraffe.
Bij de lunchplek hebben we de mogelijkheid om te lunchen op een eiland waar je met een loopbrug naar toe gaat. Op deze loopbrug mogen maar 3 personen tegelijk op, zag er allemaal wiebelig uit dus Marijke is maar bij de truck in de schaduw gaan eten samen met nog enkele reisgenoten. Vanaf de loopbrug heb je wel zicht op een krokodil, dat ligt te zonnen.
In de Serengeti is er sprake van een savanne-ecosysteem en brand min. 1 keer per jaar een gedeelte af. De as zorgt voor een vruchtbaar laagje en in de regentijd komt het gras dan weer op. In dit gedeelte groeien alleen acaciabomen, omdat ze een stroperige bast hebben die niet brand.
Nu we wat verder de Serengetie op komen stond ons een leuke verrassing te wachten: De berucht Tse Tse-vlieg vliegt onze truck binnen. Erg irritante beesten, ze steken erg hard. De Tse Tse vlieg is ook erg taai, dus niet eenvoudig met één tik te doden. Het zorgt voor de nodige hilariteit: Al meppend op elkaar met slippers en waarschuwingen schreeuwend (kijk uit! Op je linkerbeen zit er één! Pats! Mis! GRR) zijn de aardig wat kilometers aan ons voorbij gegaan. Bijkomend gevaar van de Tse Tse vlieg is dat door het gif van de vlieg, je lichaam een bepaalde stof gaat aanmaken. Deze stof zorgt voor slapeloosheid. Als je te vaak geprikt wordt (meer dan 2000x) schijnt je lichaam niet meer op te houden met het aanmaken van deze stof. Vandaar de bijnaam ‘Slaapvlieg’. Om wat minder last te hebben van de Tse Tse vliegen hebben ze langs de kant van de weg zwart / blauwe doeken opgehangen want op deze kleur komen deze vliegen op af. Daarom wordt ook geadviseerd liever geen zwarte of blauwe kleding te dragen.
Aan het eind van de middag komen we aan op de campsite Ngiri of Kirawira Camp of Seronera en hebben we onze tenten opgezet. Het eten was vandaag plakkerige pasta. We mogen hier ’s nachts niet onze tent uit. Dus de plasfles moet weer worden klaar gemaakt voor de nacht.